رسالتی بزرگ، سازمانی کوچک
علوم انسانی در شناخت پدیدههای انسانی و اجتماعی، تشخیص مشکلات اجتماعی و چارهجویی برای آنان نقشی بیبدیل دارند. این نقش، جایگاه ممتازی را برای این علوم در اداره اجتماع و راهبری آن به سوی اهداف و آرمانهای جامعه پدید آورده است. علوم انسانی اگر از دید غیربومی به پدیدهها بنگرد، از تشخیص و تحلیل درست آنها بازمیماند و در چارهجویی برای مشکلات و راهنمایی به سوی اهداف، ناکارآمد میشود. از این رو، بومیسازی این علوم، ضرورتی است که اگر به آن اهتمام کافی نباشد، نقش آنها در تدبیر امور، آنگونه که باید نخواهد بود و بیم آن میرود که مایه رهنمونی کشور به سوی اهدافی ناسازگار با فرهنگ و آرمانهای جامعه شود.
دولت و ملت ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی و برقراری حکومت جمهوری اسلامی، آرمانهای اسلامی را در سرلوحه اهداف خویش قرار داد و بیدرنگ، دریافت که بازسازی علوم انسانی از نگاه اسلامی از لوازم اجتنابناپذیر اداره کشور بر پایه معیارهای اسلامی است. در نتیجه، این دیدگاه پایه همکاریهای علمی میان حوزه و دانشگاه گذارده شد و مباحثاتی میان استادان حوزه و دانشگاه برای دستیابی به علوم انسانی بومی و اسلامی آغاز شد... . دیری نگذشت که سازماندهی این مباحثات در قالب نهادی مستقل، ضرورت یافت و مجموعهای با نام «دفتر همکاری حوزه و دانشگاه» راهاندازی شد. دفتر همکاری حوزه و دانشگاه، مرکزی بود برای آنکه اولاً همزبانی میان حوزه و دانشگاه با تبادل دانشهای متداول در حوزه و دانشگاه به دست آید و ثانیاً دانشوران حوزه و دانشگاه بتوانند در اجرای طرحهای تحقیقاتی مشترک مشارکت کنند.
این دفتر در اندازهای بسیار محدود، بدون داشتن بودجه کافی و نیروی انسانی ثابت، آغاز به کار کرد و با تکیه بر انگیزه بالای پدیدآمده در اثر پیروزی انقلاب اسلامی در دوره تعطیلی دانشگاهها چندی به کار خود ادامه داد، با گذشت سالهایی معدود از تأسیس این دفتر فعالیتهای آن کاهش یافت و گروههای تحقیقاتی آن اجرای تعداد معدودی طرح تحقیقاتی را پیگیری کردند. رکود فعالیت دفتر همکاری در سالهای طولانی، نشان از غفلتی داشت که وضعیت بحرانی جنگ، آن را به مدیریت کشور تحمیل کرد و ضرورت بازسازی پس از جنگ، آن را تداوم داد.
اینک در سالگرد موافقت شورای گسترش آموزش عالی با تبدیل این مرکز به پژوهشگاه، شرح مختصری از اهداف، رسالتها و پیشینه پژوهشگاه حوزه و دانشگاه که هوشمندانه پایهگذاری شد، ولی با صد افسوس در ادامه پشتیبانی لازم از آن صورت نپذیرفت، تقدیم جامعه علمی کشور میشود.
یکم: اهداف و رسالتهای پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه از مراکز وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است که به منظور اجرای طرح مقدماتی «بازسازی علوم انسانی» و بنا به درخواست ستاد انقلاب فرهنگی و تأیید حضرت امام خمینی(ره) تأسیس شده است. هدف و رسالت اصلی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه که در اساسنامه به آن تصریح شده «توسعه و گسترش پژوهش در زمینه تبیین دیدگاههای اسلامی در موضوعات و مسائل علوم انسانی و اجتماعی» است. پژوهشگاه میکوشد تا با «تحقیق در مبانی و مسائل علوم انسانی و اجتماعی با توجه به دیدگاههای اسلامی» و «ایجاد ارتباط و تعامل علمی و تحقیقاتی بین اساتید حوزه و دانشگاه در رشتههای مختلف علوم انسانی و اجتماعی» و ... این هدف را محقق کند و مبنایی برای «نظریهپردازی و پیریزی علوم انسانی بومی با تکیه بر اندیشه اسلامی» فراهم آورد. چنانکه پیداست فعالیت در این عرصه کاری، بسیار پیچیده، تأسیسی و دیر بازده است که نیازمند پشتوانه انسانی بالاو زمان کافی است.
دوم: پیشینه پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
گذشته «پژوهشگاه حوزه و دانشگاه» را میتوان به چهار دوره تقسیم کرد:
دوره نخست: سالهای 1361 تا 1369
در سال 1361 دفتر همکاری حوزه و دانشگاه به منظور اجرای طرح مقدماتی «بازسازی علوم انسانی» تأسیس شد. سازماندهی همکاریهای پژوهشی استادان حوزه و دانشگاه در قالب گروههای تخصصی علوم انسانی (علوم تربیتی، علوم اجتماعی، روانشناسی، حقوق و اقتصاد)، مطالعات مشترک بین استادان حوزه و دانشگاه، انتقال متقابل معارف اسلامی و علوم انسانی، و اجرای طرحهای تحقیقاتی مشترک از اهم برنامههای دفتر در این دوره بود که حجم این قبیل همکاریها پس از بازگشایی و توسعه دانشگاهها به شدت کاهش یافت. نتیجه این دوره نه ساله انتشار حدود ده جلد کتاب است که پنج عنوان آن، برگرفته و تکمیل شده مباحثاتی است که در سالهای 59 تا 61 میان اساتید دانشگاه و فضلای حوزوی و به مدیریت علمی آیتالله محمد تقی مصباح برقرار بوده است.
دوره دوم: سالهای 1369 تا 1378
در سال 1369 «دفتر همکاری حوزه و دانشگاه» به نهادی وابسته به «سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)» تبدیل میشود، ساختار اداری نسبتاً مشخصی پیدا میکند و ردیف بودجه مستقلی به آن اختصاص مییابد. این بودجه مستقل که از طریق سازمان سمت در دفتر همکاری حوزه و دانشگاه هزینه میشد، در سال پایانی این دوره یکصد و بیست و هشت میلیون تومان بوده است.
گفتنی است در سال پایانی این دوره نه ساله، این مرکز علمی، دو عضو هیأت علمی داشته است.
دوره سوم: سالهای 1378 تا1382
در سال 1378 دفتر همکاری حوزه و دانشگاه از سازمان سمت جدا و به عنوان پژوهشکدهای مستقل فعالیت خود را پی گرفت. ترکیب اعضای هیئت علمی پژوهشکده حوزه و دانشگاه در پایان این دوره یک نفر قطعی، هشت نفر آزمایشی و 2 نفر پیمانی است. بودجه دریافتی پژوهشکده در سال پایانی این دوره شش صد و سی میلیون تومان بوده است.
دوره چهارم: سالهای 1382 تا 1385
در تاریخ 25/5/82 پژوهشکده حوزه و دانشگاه، موفق به گرفتن مجوز مؤسسه پژوهشی میشود و پس از مدت کوتاهی در تاریخ 12/10/83 شورای گسترش آموزش عالی با تبدیل مؤسسه پژوهشی حوزه و دانشگاه به پژوهشگاه حوزه و دانشگاه (با سه پژوهشکده اقتصاد، مدیریت و حقوق و علوم اجتماعی ـ تربیتی و روانشناسی، و تاریخ، حکمت و قرآن پژوهی) موافقت میکند. در این دوره (تا پایان پاییز سال جاری) تعداد اعضای هیأت علمی به 26 نفر(3 نفر قطعی، 11 نفر آزمایشی و 12 نفر پیمانی) رسیده که از این میان، پنج نفر مأمور به تحصیل در مقطع دکتری هستند. در بخش اداری، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه هماکنون از وجود یک نفر کارمند رسمی، 14 نفر پیمانی،27 نفر شرکتی بهرهمند است و کمبود نیروی اجرایی خود را از طریق انعقاد قرارداد پیمانکاری برای انجام فعالیتهای خاص جبران میکند. بودجه دریافتی پژوهشگاه با وجود رشدی که در این دوره داشته، هیچ گاه به میلیارد نرسیده بود و تنها در سال 1385 از یک میلیارد تجاوز کرده و به چیزی کمتر از یک میلیارد و سیصد میلیون تومان رسیده است.
آوردن دو نکته در اینجا لازم به نظر میرسد:
نخست این که به خاطر نبود نیروی علمی مناسب ( که باید دارای تحصیلات عالی توأمان حوزوی و دانشگاهی باشند)، جذب نیروهای مستعد و جهت بخشیدن به آنها برای اشتغال به تحصیلات دکتری، همواره بخشی از توان این مجموعه را به خود مشغول میکند.
دوم آنکه به رغم گذشت سالها از تأسیس این مرکز، هنوز ساختمان این پژوهشگاه، آماده بهرهبرداری نیست. در نتیجه، پیگیری بسیاری از زمینههای فعالیت ممکن نیست.
سوم: کتب منتشره پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
چنانکه در فهرست آثار منتشره پژوهشگاه حوزه و دانشگاه (که در آغاز زمستان 1385 رسما منتشر شده و در اختیار مخاطبان قرار گرفت) آمده است که تاکنون 123 کتاب توسط انتشارات پژوهشگاه منتشر شده که از این میان، 23 عنوان ترجمه است؛ یعنی حدود 18 درصد) که بیش از یک سوم آنها با مقدمه و نقد مترجمان اثر همراه شده است و میتوان به آنها عنوان تألیف و ترجمه داد.
کتب منتشره از سوی پژوهشگاه، تاکنون موفق به دریافت بیش از چهل جایزه و رتبه از سوی جشنوارههای کشوری (کتاب سال جمهوری اسلامی، کتاب برتر حوزه، پژوهش برتر دانشجویی و پژوهش برتر فرهنگی و...) شده است. با اضافه کردن جوایزی که به مقالات و پایاننامههای این پژوهشگاه تعلق گرفته است، مجموع آثار برگزیده پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در جشنوارهها به 49 اثر میرسد که 48 جایزه از 49 مورد آن، از سال 1378 به بعد؛ یعنی در دوره سوم و چهارم به دست آمده است.
به بیان دیگر، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه توانسته است در مدت هفت سال، سالی هفت جایزه از جوایز جشنوارههای داخلی را از آن خود کند. بیش از نود عنوان از 123 عنوان منتشره پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با مدیریت و سرمایهگذاری فکری و مادّی پژوهشگاه صورت پذیرفته است. از مجموع 123 عنوان 13 عنوان به دوره نخست و دوم فعالیت پژوهشگاه و بقیه مربوط به هفت سال گذشته (دوره سوم و چهارم فعالیت پژوهشگاه) است؛ بنابراین، تعداد کتب منتشره پژوهشگاه در دوره پس از استقلال از سازمان سمت، شانزده کتاب در سال است، حال آن که طرحهای پژوهشی اجرا شده در این پژوهشگاه، معمولا در موضوعاتی دیریاب است و نوعا از مسیر ارزیابیهای متعدد و سختگیرانهای میگذرند تا به مرحله چاپ برسند.
چهارم: دیگر آثار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
چنانکه در بیان اهداف و رسالت پژوهشگاه معلوم شد، انتشار کتاب رسالت پژوهشگاه و حتی هدف اصلی آن نیست. اهمیت یافتن تدوین و نشر کتاب، حاصل همکاری موفقی است که پژوهشگاه با سازمان سمت داشته و البته از این امر خرسند است و تداوم آن را مفید میشمارد.
با توجه به این نکته، ترویج فعالیتهای علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، صرفاً با نشر کتاب صورت نمیپذیرد و پژوهشگاه کوشیده است با انتشار مجلات علمی و تخصصی چندی نسبت به نشر فعالیتهای علمی پژوهشگاه و ترویج اهداف و رسالتهای خود در زمینه علوم انسانی اسلامی اقدام کند. در حال حاضر پژوهشگاه، سه مجله با نامهای «فصلنامه حوزه و دانشگاه» (که تا کنون 47 شماره از آن منتشر شده و برآن است تا از این پس مباحث روششناسی، فلسفه علوم انسانی و علم دینی را به طور تخصصی دنبال کند)، «دو فصلنامه جستارهای اقتصادی» (نشریهای دارای مجوز علمی ـ پژوهشی از وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری که تاکنون پنج شماره از آن منتشرشده و در JEL که نمایهای بینالمللی است نمایه میشود) و «دو فصلنامه تربیت اسلامی» (که شماره سوم آن در حال حاضر به چاپ رسیده است) را منتشر میکند.
پنجم: دیگر فعالیتهای پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
الف: پژوهشگاه در دوره دوم فعالیت خود برای تحرک بخشیدن به مطالعات علوم انسانی از دید اسلامی بخش عمدهای از نیروی خود را مصروف تربیت پژوهشگرانی با تحصیلات عالی توأمان حوزوی و دانشگاهی کرد. این اقدام در قالب برگزاری دوره تحصیلات تکمیلی در پنج گروه علوم تربیتی، روانشناسی، جامعهشناسی، تاریخ، و مدیریت عملی شد و فارغالتحصیلان این دورهها پس از اتمام دوره در اجرای پروژههای پژوهشی این نهاد به کار گرفته شدند و در سالهای اخیر، تعدادی از آنها به عنوان عضو هیأت علمی جذب پژوهشگاه شدهاند.
پژوهشگاه در ادامه اهتمام خود به پرورش نیروی پژوهشی کارآمد برای مطالعات میان رشتهای اقدام به گرفتن مجوز برگزاری دوره دکتری در سه رشته اقتصاد اسلامی، قرآنپژوهی و جامعهشناسی نموده است که دوره دکتری اقتصاد از نیمسال دوم سال تحصیلی جاری آغاز خواهد شد.
ب: پژوهشگاه در سالهای اخیر موفق به همکاری با نهادهای علمی و فرهنگساز کشور بوده است. بخش کوچکی از این همکاریها به منظور مدیریت و سرمایهگذاری در تألیف کتاب و انتشار آن و بخش عمدهای به ارایه مشاوره و مشارکت در مطالعات مربوط به تصمیمسازی کشور اختصاص داشته است. از نهادهایی که پژوهشگاه با آنها همکاری علمی داشته است، میتوان به شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای فرهنگ عمومی، شورای اسلامی کردن دانشگاهها، کمیته ارتقای متون علوم انسانی، تعدادی از شوراهای استانی و بسیاری از کمیتهها و شوراهای دخیل در برنامهریزی و تصمیمسازی مرتبط با نهادهای حوزوی از قبیل مدیریت حوزه علمیه قم، مدیریت خواهران حوزه علمیه قم، دفتر تبلیغات اسلامی و... اشاره کرد.
ج) یکی دیگر از برنامههای علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، برگزاری همایشهای علمی، نشستهای تخصصی و کارگاههای آموزشی است که از این میان میتوان به همایشهای پول و بانکداری اسلامی(1373)، فلسفه علوم اجتماعی(1374)، انسانشناسی(1375) علم دینی(1377)، بزرگداشت هزارمین سال درگذشت ابن مسکویه(1379)، مناسبات دین و روانشناسی(1380)، مناسبات دین و علوم اجتماعی، جوان و آرامش روان، جامعهشناسی معرفت، جایگاه شورای نگهبان در قانون اساسی(1381)، آسیبشناسی وحدت حوزه و دانشگاه(1382)، مبانی نظری و مقایسهای سنجش دینداری(1383)، بومی و اسلامی سازی علوم انسانی و اجتماعی(1385) و کارگاهها و دورههای آموزشی روششناسی مطالعات دینی، روانشناسی خلاقیت، استرس و مدیریت، آشنایی با شاخصهای جدید تولید علم و مقالات ISI، روشهای فهم حدیث، منبع شناسی حدیث، روشهای تحقیق کیفی و به کارگیری آن در تحقیقات جدید و پارادایمهای علومی انسانی اشاره کرد.
د) در حال حاضر، تعداد 42 طرح پژوهشی در پژوهشگاه در حال اجراست که تعدادی از آنها در سال جاری مراحل پایانی خود را میگذرانند.
ه) تعداد قابل توجهی از طرحهای پژوهشی که در گذشته در پژوهشگاه به انجام رسیده، در قالب گزارش تحقیق برای صاحبنظران و بهره برداران خاص ارسال شده و یا در دسترس است.
راه آینده
بازسازی علوم انسانی از منظر اسلامی ضرورتی است که تحقق آن، مستلزم پشتیبانی گسترده انسانی، نهادی و مالی است. بدون تربیت نیروی انسانی متناسب با تحقیقات این حوزه پژوهشی امکان استمرار و ارتقای سطح پژوهشهای آن فراهم نخواهد شد و بدون گسترش این نوع تحقیقات به پژوهشگاه و دانشگاههای دیگر گفتمان زایندهای که رشد و بالندگی را در پی داشته باشد، پدید نمیآید. از این رو، به نظر میرسد علاوه بر پشتیبانی گستردهتر از پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، باید مؤسسهای آموزشی نیز تأسیس و دست به کار تربیت نیروهای پژوهشی متناسب با این رسالت شود تا فارغالتحصیلان آن مؤسسه در پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و گروهها و مؤسسات پژوهشی مشابهی که در درون دانشگاهها شکل میگیرند، مشغول به فعالیت شوند. با تأمین این مقدمات، میتوان تولید علوم انسانی اسلامی را چشم داشت و آن را به منزله به ثمر نشستن جنبش نرمافزاری در مهمترین قلمرو آن به شمار آورد.